Romuald Jaworski - Przebaczenie w psychoterapii
Aby właściwie opisać miejsce przebaczenia w procesie psychoterapeutycznym, należy uwzględnić wielość rodzajów psychoterapii. W licznych nurtach i szkołach psychoterapii przebaczenie jest pomijane. Jednak w rzeczywistości proces psychoterapii i proces przebaczenia mają wiele wspólnego. Odkrywanie w psychoterapii osobistych zranień, bolesnego miejsca, wiąże się z dyskomfortem, lękiem i innymi przykrymi doświadczeniami. W terapii zorientowanej na przebaczenie należy uwzględnić kontekst krzywdy (z czasem także kontekst winy), kondycję osoby zranionej, jej dyspozycje psychiczne i duchowe. Pierwszym etapem i elementem jest odkrycie i nazwanie przeżywanych trudności, przykrości, krzywd. Ponieważ przebaczenie jest nie tylko aktem, ale także procesem, trzeba uwzględnić fazy tego procesu. Istotne znaczenie ma także motywacja przebaczenia i adresat przebaczenia, czyli krzywdziciel. Osoby skrzywdzone ukierunkowują swoje myślenie dotyczące krzywdy i przebaczenia nie tylko na ludzi, którzy ich skrzywdzili, ale także na Boga i samego siebie. Przebaczenie uzyskuje swoją głębię, motywację i skuteczność w kontekście religii. Dla chrześcijan głównym motywem przebaczenia jest doświadczane przez nich wybaczenie ze strony Boga. Religia jest tu znaczącym czynnikiem skuteczności psychoterapii zorientowanej na przebaczenie.
Forgiveness in Psychotherapy
To accurately describe the place of forgiveness in the psychotherapeutic process, one should take into account numerous types of psychotherapy. Many trends and schools of psychotherapy exclude forgiveness. But in reality, the process of psychotherapy and the process of forgiveness have a lot in common. Discomfort, anxiety and other unpleasant experiences accompany the process of psychotherapy, which reveals personal injuries and painful areas. In forgiveness-oriented therapy one should consider the context of grievance (sometimes also the context of guilt), the situation of the wronged person and his/her mental and spiritual dispositions. Discovering and naming the difficulties experienced, tribulations and grievances is the first stage and element of the process. Since forgiving is not only a mere act but also a process, thus one has to account for its certain phases. The motivation to forgive and the addressee, which is the evildoer, are also of utmost importance. The persons wronged direct their thinking concerning grievances and forgiveness not only toward individuals but also toward God and themselves. Forgiveness gains depth, motivation and efficacy in the context of religion. For Christians, the experience of God's forgiveness becomes the main motive to forgive. Religion becomes a meaningful factor in effective forgiveness-oriented therapy.