Julita Orzelska - Saving Humanity: Despair and Death as Pedagogical Challenges while Caring about Human Existence
The concepts analysed in this paper pertain to despair and death, since these are insufficiently present in pedagogical narrations. Despair and death, which accompany our existential experience throughout our lives, are most frequently treated one-sidedly, pejoratively, and presented as an expression of human evil. The thoughts of Paul Tillich, Viktor Frankl, Vittorino Andreoli and Krystian Lupa open a space for understanding despair and death as existential challenges a person needs to be capable of facing and should treat as valuable experience; an experience which creates an opportunity for a new dimension in our own appreciation of life. For this reason, an existentially oriented education seems to enable serious thought about a person in the context of their entire life.
Ocalić człowieczeństwo. Rozpacz i śmierć jako wyzwania pedagogiczne w trosce o jakość egzystencji człowieka
Kategorie, które stanowią przedmiot analizy, dotyczą rozpaczy i śmierci, w niewystarczający sposób obecnych w narracjach pedagogicznych. Rozpacz i śmierć, które towarzyszą doświadczeniom egzystencjalnym na przestrzeni całego życia, najczęściej traktowane są jednostronnie, pejoratywnie, ukazywane jako doświadczanie zła ludzkiego. (Od)czytanie myśli Paula Tillicha, Viktora Frankla, Vittorino Andreoliego czy Krystiana Lupy otwiera przestrzeń rozumienia rozpaczy i śmierci jako wyzwań egzystencjalnych, z którymi człowiek nie tylko musi umieć się mierzyć, ale które powinien traktować jako wartościowe przeżycie dające szansę na nową jakość własnej troski o życie. Dlatego edukacja zorientowana egzystencjalnie wydaje się być wyznacznikiem poważnego myślenia o człowieku w perspektywie całożyciowej.
Pobierz plik PDF.
Słowa kluczowe:
existentially valid education, ‘the will of sense’, despair and death as valuable existential experience, ‘working through’ despair to care about quality of life, a person’s concern with protecting their fate, existential insecurity, edukacja istotna egzystencjalnie, „wola sensu”, rozpacz i śmierć jako wartościowe doświadczenia egzystencji, „przepracowanie” rozpaczy w trosce o jakość życia, troska o człowieka w ochronie jego losu, (za)gubienie egzystencjalne