1/45 (2020)


Aneta Jarzębińska - Prisoners’ Alienation and Lack of Contact with Relatives

No studies have examined contacts between incarcerated persons and their relatives, as well as the forms of those contacts. To learn about these subjects, a survey study was conducted in five penitentiaries, among 478 male inmates. Furthermore, the impact of recidivism on the aforementioned structure of contacts with relatives has been studied. It was determined that most of the incarcerated males had contact with their relatives, usually in the form of phone conversations. The source of those contacts was usually the mother of the prisoner. The percentage of prisoners who maintained contact with at least one relative was higher among those participants who were serving their first sentence, in comparison to repeat criminals. However, when the population of repeat criminals was grouped by the number of served sentences in the penitentiary (two, three, four or more served sentences), it became apparent that prisoners who were imprisoned for the third time constituted the highest percentage of prisoners who had contact with relatives, among the repeat criminals. The change of structure in the source and forms of contact with relatives, which correlated with the increase of served sentences, was noted. The number of prisoners who declared contact with their mothers, fathers and wives decreased, while the percentage of prisoners who had contact with their partners was relatively stable. However, an increase in the contacts with their offspring (only through phone calls) was noted. Ultimately, it has been shown that the percentage of persons who stay in contact with at least one person outside prison is highest among those serving their first sentence and lowest among repeat criminals; and that repeat criminals have the fewest sources and forms of contact among all of the subpopulations distinguished in the study.

Wyobcowanie osób odbywających karę pozbawienia wolności z kontaktów z bliskimi

W Polsce nie istnieją badania na temat tego, z kim spośród bliskich kontaktują się skazani oraz jakie formy przybierają te kontakty. Poznanie tych faktów było celem badania ankietowego, w którym uczestniczyło 478 mężczyzn odbywających karę pozbawienia wolności w jednym z pięciu zakładów penitencjarnych. Zbadano również, jak na strukturę kontaktów skazanych z bliskimi wpływa recydywa penitencjarna. Ustalono, że ​​większość uwięzionych mężczyzn miała kontakt z bliskimi, zwykle w formie rozmów telefonicznych, oraz że źródłem tych kontaktów najczęściej była matka. Odsetek utrzymujących kontakt z przynajmniej jedną bliską osobą był wyższy dla uczestników badania, dla których aktualny pobyt w zakładzie karnym był pierwszym niż dla recydywistów penitencjarnych. Kiedy jednak pogrupowano populację recydywistów w zależności od liczby pobytów w zakładzie karnym (dwa, trzy oraz cztery i więcej pobytów) okazało się, że najwyższy odsetek posiadających kontakt z bliskimi odnotowano w subpopulacji pozbawionych wolności po raz trzeci. Zauważono, że wraz ze wzrostem liczby pobytów w zakładzie karnym zmieniała się struktura źródeł i form kontaktów z bliskimi. Zmniejszyła się liczba skazanych deklarujących kontakt z matką, ojcem i żoną. Względnie stabilny był odsetek utrzymujących kontakt z partnerką, natomiast wzrost odnotowano w odniesieniu do kontaktów z potomstwem, co jednak dotyczyło wyłącznie rozmów telefonicznych. Ostatecznie wykazano, że odsetek posiadających kontakt z choćby jedną osobą na wolności jest najwyższy wśród odbywających wyrok po raz pierwszy, a najniższy wśród multirecydywistów, oraz że multirecydywiści mają najmniej źródeł i najmniej form kontaktu ze wszystkich wyróżnionych w badaniu subpopulacji.

Pobierz plik PDF

Słowa kluczowe:

wyobcowanie sytuacyjne, kara pozbawienia wolności, kontakty osób pozbawionych wolności ze światem zewnętrznym, situational alienation, imprisonment, contact between the imprisoned and the outside world